Het is geen nieuwe video. Hij gaat al een zeker een paar jaar rond. Misschien heb je hem al wel eens voorbij zien komen. Misschien zelfs meerdere keren.
Een zaal met een zwarte vloer, met daarop witte vlakken. Groepjes mensen die samen in die vlakken staan, geselecteerd op wat zij op het eerste gezicht met elkaar gemeen hebben.
De Deense stem van een man die 1 voor 1 vragen door de zaal laat galmen. ‘Wie van jullie was vroeger de clown van de klas? ‘Wie van jullie zijn bonusouders?’ ‘Wie hier is tot over z’n oren verliefd?’ Mensen die uit hun hokjes stappen. Schouder aan schouder gaan staan met mensen met wie ze een menselijke ervaring delen. Mensen die door een simpele vraag van ‘zij’ naar ‘wij’ gaan.
Ik heb deze video zelf inmiddels talloze keren gezien. Maar hij raakt me nog iedere keer. En de laatste tijd misschien nog wel meer dan anders. Want we leven in een onrustige tijd, waarin de focus meer dan ooit ligt op conflict, polarisatie en de krachten die mensen uit elkaar drijven. Terwijl er zoveel is wat ons verbindt.
Ik heb tijdens mijn NLP-opleiding zelf een keer de impact van deze oefening mogen ervaren. Hoe sterk het gevoel van verbinding is, wanneer je plotseling met elkaar in 1 groep staat. Als je om je heen kijkt en weet: wij delen iets. Of dat nu iets onschuldigs is als ‘we zijn allemaal het 3e kind’ of iets heftigs als ‘we hebben allemaal discriminatie ervaren’, er schuilt een enorme kracht in je verbonden voelen met anderen. In weten: wij hebben iets gemeen.
De laatste weken speelt deze video regelmatig door mijn hoofd. Want zeker nu mensen soms lijnrecht tegenover elkaar lijken te staan en wij-zij op de loer ligt, moeten we elkaar blijven zoeken in wat ons als mensen verbindt. Daarom wil ik deze video nog maar eens delen met de gedachte: laten we blijven zoeken naar verbinding. “Maybe, there is more that brings us together, than we think.”
